Fréttir

Ljóðasafn Tómasar Guðmundssonar er nú loks fáanlegt á nýjan leik eftir að hafa verið ófáanlegt í um tuttugu ár.

Tómas Guðmundsson er eitt ástsælasta ljóðskáld Íslendinga. Hann gaf út fyrstu ljóðabók sína, Við sundin blá, 24 ára gamall en útgefnar ljóðabækur hans áttu eftir að verða fimm talsins og birtast þær nú saman á ný í einni bók. Þekktasta ljóðabók Tómasar er án efa Fagra veröld sem sló eftirminnilega í gegn og gerði Tómas að þjóðskáldi í einni svipan.

Ljóðheimur Tómasar er heimur fegurðar, samræmis og rómantíkur en ljóð hans eru einnig jarðbundin, ákveðin, kímin, háðsk og ort með gífurlegri nákvæmni. Tómas er iðulega nefndur Reykjavíkurskáldið enda var höfuðborgin yrkisefni hans í mörgum ljóðanna.

Ljóðabækur Tómasar koma nú fyrir sjónir lesenda í nýjum búningi með formála eftir Sölva Björn Sigurðsson en útlit bókarinnar og hönnun var í höndum Ragnars Helga Ólafssonar, sem er handhafi hinna árlegu bókmenntaverðlauna Tómasar Guðmundssonar sem veitt eru fyrir handrit að ljóðabók.

Aðaldagurinn var upprunninn en verðlaunafhendingin fór fram síðasta kvöldið í Yantai. Mikil eftirvænting var í hópnum og ljóst að ekki færu allir heim með verðlaun. 
Þegar við komum út um morguninn var eins og við gengjum á vegg, hitinn var svo rosalegur eða rúmlega 35 gráður.

 

Við röltum mjög hægt á sýningarsvæðið og aldrei þessu vant völdum við skuggann til að labba í. Þar skoðuðum við gaumgæfilega allar hinar bækurnar sem voru tilnefndar og við fengum margar góðar hugmyndir við það að skoða hvað fólk frá öllum heimshornum er að gera í matargerð. Bækurnar voru ótrúlega fjölbreyttar og áhugaverðar og greinilega mikil gróska í þessum bransa. Það sem kom okkur mest á óvart var hversu fjölbreyttar matreiðslubækurnar á kínversku voru en þær voru um allt frá makkarónum til eðalvína.

Eftir að hafa skoðað vel allar bækurnar og rætt við fólk um þær og sýnt þeim okkar bækur ákváðum við að geta ekki meira í hitanum og gerðum eins og heimamennirnir sem flykktust á ströndina. Þar voru einhverjir litlir krabbar sem við höfðum ekki rekið augun í áður og var því gangan á ströndinni frekar stutt þennan daginn. Á hótelinu okkar var tennisvöllur á þakinu og við ákváðum að taka smá leik þegar skugginn var kominn yfir völlinn. Við höfum greinilega eitthvað misst niður tennishæfileikana en mestur tíminn fór í að elta bolta sem við misstum af. Eftir að hafa spilað tennis skelltum við okkur í sund og gufu eins og maður gerir í 35 stiga hita.

Svo var komið að hápunktinum, sjálfri verðlaunafhendingunni en hún fór fram á stóru sviði utandyra í mikilli sól og gríðarlegum hita. Ýmsir kokkar og aðrir sem koma að útgáfu matreiðslubóka voru verðlaunaðir í mismunandi flokkum en við vissum að okkar flokkar væru seint í röðinni. Fólk sýndi mismikla stillingu þegar það tók við verðlaunum og brustu nokkrir í grát og sýndi miklar tilfinningar ólíkt okkur Íslendingum. Það var gaman að sjá nýju vini okkar fá verðlaun fyrir alla þá miklu vinnu og alúð sem það hefur lagt í bækurnar sínar.

Við fögnuðum að sjálfsögðu þegar í ljós kom að Eldum sjálf hafi verið valin ein af bestu matreiðslubókum fyrir börn í heiminum. Það er frábær árangur því Eldum sjálf keppti við fullt af mjög flottum bókum frá til að mynda Urugay og Hollandi. Kökugleði Evu var einnig tilnefnd í flokki kökubóka en þar bar Ungverjaland sigur úr býtum en er það mikill heiður að fá tilnefninguna samt sem áður og við getum því með sanni sagt að við séum á heimsmælikvarða í útgáfu matreiðslubóka.

Eftir verðlaunaafhendinguna og myndatökur var búið að slá upp langborði sem náði yfir alla aðalgötuna og þar var kvöldverðurinn snæddur. Sessunautar okkur voru Ungverjarnir sem unnu í flokki kökubóka og voru þeir mjög áhugasamir um bækurnar okkar og létum við þá að sjálfsögðu fá eintök af þeim þar sem þeir hafa áhuga á að skoða að gefa út bækurnar í Ungverjalandi. Á boðstólum var aftur heilgrilluð belja sem hafði verið á fæti í haga um morguninn. Kjötið var seigt eftir því en kínverskir dumplings björguðu kvöldinu. Svo var haldið aftur á hótelbarinn þar sem fólk var mjög glatt eftir daginn og var dansað við Macarena, Gangnam Style og aðra sígilda slagara og endaði fólk með að þurfa að kæla sig í gosbrunni hótelsins eftir heitan og langan dag.

 

 

Morguninn eftir tók svo við sólarhringsferðalag til að komast aftur heim á klakann. Ferðalagið gekk vel þótt að ein taska sé enn á kínverskri grundu. Við hittum Ólaf Ragnar Grímsson sem var samferða okkur frá Beijing til London og hann óskaði okkur til hamingju með árangurinn. Nú tekur veruleikinn við á nýjan leik og við erum uppfullar af innblæstri eftir frábæra ferð með góðu fólki! Hver veit nema við hittum það aftur á Gourmand 2018 :)

 

Í Kína eru margir á hjólum og við ákváðum að gera eins og innfæddir og leigja okkur hjól og skoða borgina. Við hjóluðum meðfram ströndinni og það góða við að hjóla hérna er að það er enginn mótvindur og engar brekkur. Við spændum upp kílómetrana og hjóluðum framhjá endalaust af auðum blokkum. Það er örugglega meira húsnæði laust hérna heldur en það sem búið er í. Fólk á götunni var ekkert að fela hversu skrítnar þeim fannst við vera en við höfum greinilega náð að aðlagast samfélaginu mjög vel því ein spurði okkur hvort við byggjum hér í Yantai. 

Kínverjarnir eru annars mjög góðir í að finna upp ýmis tilbrigði við hefðbundna drykki. Við stoppuðum á litlu kaffihúsi þar sem við völdum rautt kampavín og bjuggumst við einhverju góðu. Þegar við fengum drykkinn var hann brúnleitur og bragðaðist mjög undarlega. Á næsta borði var strákur sem talaði ensku og hann spurði fyrir okkur hvað væri í þessu. Konan svaraði mjög stolt að þetta væri kók og ekkert annað blandað við freyðivínið. Þetta er mesta sóun á freyðivíni sem hægt er að hugsa sér. Við enduðum svo hjólatúrinn á vínbúgarði í miðri borg sem minnti meira á þýskan herragarð og var mikil sárabót eftir rauða kampavínið. Vínkjallarinn var mjög næs því þar var svo kalt en við erum frekar mikið að stikna hérna allan daginn því 30 gráður plús er svolítið mikið fyrir okkur.  

 

Við hittum að sjálfsögðu matreiðslubókahöfund þar frá Japan sem við þurftum að leiða í allan sannleikann um kínversk vín. Við fengum að sjálfsögðu að smakka bæði hvítt og rautt vín, hvítvínið var ódrekkandi en rauðvínið var fínt. Við fengum einnig að tappa brandí á flöskur sjálfar og taka með okkur. Það verða einhverjir heppnir sem fá að smakka það en það verður vel geymt á Suðurlandsbrautinni. 

Í Yantai er verið að opna vínsafn með vínum frá öllum heiminum og við komum að sjálfsöðu með Brennivín. Kínverjarnir tóku vel á  móti gjöfinni og fylgir nafn Sölku gjöfinni. Við verðum a.m.k. að koma aftur hingað síðar til að koma á safnið og skoða Brennivínið. Seinnipartinn var svo formleg opnunarathöfn Gourmand verðlaunanna þar sem við gengum með íslenska fánann ásamt öllum öðrum verðlaunahöfunum sem koma frá yfir 50 löndum. 

Eftir opnunarathöfnina var komið að verðlaunaafhendingu fyrir bækur um vín og matreiðslubækur sem gefnar eru út í góðgerðaskyni. Einnig voru sjónvarskokkar og matreiðslubloggarar verðlaunaðir. Annað kvöld er svo komið að verðlaunafhendingunni okkar. Þegar við vorum búnar að losa okkur við brennivínið klæddum við okkur upp í hefðbundinn kínverskan fatnað og vöktum gífurlega lukku meðal kínverskra vina okkar sem gengu framhjá. 

Um kvöldið var gala kvöldverður þar sem boðið var upp á hefðbundinn kínverskan mat, skelfisk, kjöt og grænmeti í mismunandi sósum, allt mjög gott en við pössuðum á soðnu fiskibollunum. Að sjálfsögðu voru einhverjar ræður og formleg dagskrá og til að peppa stemninguna tóku kínversku kynnarnir víkingaklappið og fengu salinn með sér eins og ekkert væri eðlilegra. Sessunautar okkar í matnum eru þaulreyndir í matarbransanum en þeir sjá meðal annars um matinn á Nóbelsverðlaununum. 

Meira á morgun... 

Fyrsti dagurinn okkar í Yantai var viðburðaríkur eins og við var að búast. Við tókum morgungöngu á ströndinni sem heitir Gullna ströndin því hún glansar eins og gull. Þar voru kínversk brúðhjón í myndatöku og horfðu þau meira á okkur en við á þau.Við löbbuðum út á risa stóra nótu með demanti á endanum sem er beint við hótelið en nótan var brúðkaupsgjöf og er mjög þekkt minnismerki hér í Yantai.  

 

Eftir að hafa viðrað okkur fórum við á matreiðslu- og vínbókasýninguna. Þar eru allar bækurnar sem eru tilnefndar en þær eru frá yfir 100  löndum, allt frá Grenada til Írans. 

Yfir daginn er þekktir kokkar að malla eitthvað í sýningareldhúsi hér og við lærðum að gera kúlur úr mangói sem er mjög mikilvægur hæfileiki. Mikinn reyk lagði yfir svæðið þegar við komum og var ástæðan að verið var að grilla fyrir kvöldið, heilt naut var á eldinum nema hausinn var grillaður sér.

 

Þekktir kínverskir skemmtikraftar stóðu fyrir tónlistinni um kvöldið og tóku þeir óperuaríur og jóðl eins og ekkert væri eðlilegra. Við hittum útgefendur, rithöfunda, ljósmyndara og marga aðra frá Brasilíu, Urugay, Grenada, Írlandi, Svíþjóð og Finnlandi meðal annars og sýndum við þeim bækurnar okkar og dreifðum bæklingum. 

 

Að loknum kvöldverði röltum við heim en á vegi okkar voru verðirnir á svæðinu og þeir buðu okkur að setjast hjá sér og fá bjór sem við þáðum að sjálfsögðu. Þeir skemmtu okkur með söng en ensku kunnátta þeir var ekki upp á marga fiska.

 

 

 

Við erum lentar í Yantai eftir sólarhring á ferðalagi og frekar hressar miðað við það.
Ferðalagið byrjaði mjög vel með góðum vinum í Leifsstöð og svo var ferðinni heitið til London. 

 

Eftir stutt stopp tók Air China á móti okkur í 10 tíma löngu flugi með tveimur heitum máltíðum og kínverskum bjór. Air China fær prik fyrir góða afþreyingu um borð, Anna Lea sat sveitt í póker á meðan Dögg spilaði Pac-Man undir ljúfum tónum Bjarkar. Rómantíska gamanmyndin When Larry met Mary sló í gegn enda Kínverjar þekktir fyrir góðar endurgerðir.

Kína er greinilega ekki jafn heitur áfangastaður og Ísland um þessar mundir því vélin var hálftóm og því voru ýmis tilbrigði við svefnstöður prófuð, með mjög misjöfnum árangri. Gólfið var a.m.k. ekki að virka.

Í Beijing var stutt stopp þar sem við borðuðum núðlusúpur, dumplings og drukkum kínverskan bjór með innfæddum enda ekki mikið af Vesturlandabúum í innanlandsflugi í Kína.

Eftir stranga öryggisgæslu þar sem sólarvörnin var gerð upptæk skelltum við okkur í stutt flug til Yantai.

Á fjórða flugvellinum á þessu ferðalagi fengum við höfðinglegar móttökur en það er ekki á hverjum degi sem skiltið sem á stendur “Best in the world” er ætlað okkur og bakvið það bílstjórinn okkar.

Á morgun hefst svo dagskrá Gourmand verðlaunanna með allskyns kynningum á mat og víni og svo er sjálf verðlaunafhendingin á sunnudaginn en bæði Kökugleði Evu og Eldum sjálf eru tilnefndar til Gourmand verðlaunanna, Eldum sjálf í flokki matreiðslubóka fyrir börn og Kökugleði Evu í baksturs- og kökubókum.

Meira síðar.

 

Þriðjudaginn 16. maí síðastliðinn var haldið afar áhugavert málþing um bók blaðakonunnar Katherine Zoepf, Framúrskarandi dætur, í glæsilegum húsakynnum Veraldar, húsi Vigdísar. Tæplega 100 manns mættu, fræddust um og ræddu stöðu kvenna í Mið-Austurlöndum. Frummælendur voru Þórir Hraundal, Ingibjörg Sólrún Gísladóttir og Guðrún Margrét Guðmundsdóttir.

Salka þakkar fyrirlesurum og gestum kærlega fyrir fróðlegan fund og líflegar umræður!

Í nýjasta tölublaði Vikunnar má finna umfjöllun um Framúrskarandi dætur eftir Katherine Zoepf. Þar segir meðal annars: 

„Bók Katherine Zoepf er einstaklega fróðleg og áhugaverð. Hún opnar sannarlega sýn inn í hugarheim múslímskra kvenna og þótt margt virðist ógeðfellt konum sem búa á Vesturlöndum er hún til þess fallin að auka skilning og umburðarlyndi.“

Steingerður Steinarsdóttir

Hér má lesa meira um bókina og festa kaup á henni

Síðastliðinn laugardag hljóp glæsilegur 70 manna hópur 15 kílómetra sem leið lá frá Hrafnhólum við Leirvogsá að Vindáshlíð í Kjós, um svonefnt Svínaskarð. Hlaupið var sérstakt Fjallvegabókarhlaup í tilefni af útgáfu Fjallvegahlaups eftir Stefán Gíslason. 

Bongóblíða var í Kjósinni og þreyttir en sælir hlauparar brostu út að eyrum við leiðarenda í Vindáshlíð þar sem boðið var upp á kjötsúpu að hætti Úlfars Finnbjörnssonar. 

Líf margra kvenna í Mið-Austurlöndum hefur breyst á undanförnum árum og fjöldi kvenna berst fyrir auknum réttindum. Staða þessara kvenna er til umfjöllunar í bókinni Framúrskarandi dætur sem nýlega kom út hjá Sölku.

Í tilefni útgáfu bókarinnar verður málþing um stöðu kvenna í Mið-Austurlöndum þann 16. maí kl.12:00 í Veröld, húsi Vigdísar. Frummælendur verða Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, Guðrún Margrét Guðmundsdóttir og Þórir Jónsson Hraundal en þau hafa öll yfirgripsmikla þekkingu á málefnum Mið-Austurlanda.

Esmeralda Santiago, höfundur Stúlkunnar frá Púertó Ríkó og Næstum fullorðin, verður gestur Bókmenntahátíðar í Reykjavík sem fer fram dagana 6.-9. september 2017. Esmeralda, sem er menntuð leikkona, er fædd árið 1948 í Púertó Ríkó en flutti 13 ára gömul til New York. Bækur hennar eru minningarbækur og sjálfsævisögulegar að miklu leyti. Rödd hennar er hlý og frásagnargáfan leiftrandi. Bækur hennar gera mannlegt eðli og daglegt líf stórrar fjölskyldu að umfjöllunarefni sínu og hafa verið þýddar á fjölda tungumála. 

Við hlökkum til að fá Esmeröldu til landsins og kynna hana betur fyrir íslenskum lesendum!

 

Hér er umfjöllun um bókina Næstum fullorðin, sem má kaupa hér.

Esmeralda Santiago er frá Púertó Ríkó og er nýflutt til New York. Líf hennar utan veggja heimilisins er kærkomin hvíld frá baslinu í tveggja herbergja íbúð í Brooklyn, kröfuharðri móður og ört stækkandi systkinahópi. Töfrar og tækifæri borgarinnar heilla og Esmeröldu dreymir um að gera nokkuð sem enginn í fjölskyldu hennar hefur gert áður - að mennta sig. Hún fær inngöngu í virtan sviðslistaskóla á Manhattan, leikur Kleópötru í leiksýningum, dansar salsa um nætur og eygir von um annað líf, frægð og frama.

Esmeralda aðlagast nýju umhverfi fljótt en krafan um að hún sé trú uppruna sínum er sterk og togstreitan eykst. Hún berst fyrir sjálfstæði sínu og að losna undan verndarvæng móður sinnar sem sér hættur á hverju götuhorni og í augnatilliti hvers karlmanns.

Bókin er sjálfstætt framhald Stúlkunnar frá Púertó Ríkó sem kom út 2014.

Hér heldur höfundur áfram að segja þroskasögu sína og lýsa uppvexti sínum á magnaðan og seiðandi hátt. Esmeralda Santiago deilir með okkur minningum sínum sem veita einstaka innsýn í líf ungrar konu í New York sjöunda áratugarins.

Leiftrandi frásagnargáfa Esmeröldu heldur lesandanum hugföngnum. Ljóslifandi minningabók sem erfitt er að leggja frá sér og hefur hlotið einróma lof gagnrýnenda. Herdís Magnea Hübner íslenskaði.